هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق ، بر او نمرده که به فتوای من نماز کنید . (حافظ)

خواستم از عشق برات بگم گفتم می دونی ، خواستم از غم برات بگم گفتم می دونی ، حالا از ته قلبم می گم دوستت دارم چون نمی دونی .

دیروزت را خوب به خاطر می سپارم مهربانم ، چون در فردایم نمی مانی .

برای تو از تمام گل های سرخ هستیم چیدم و دست هایم از خارهای وحشی زخمیت ، و تو باز هم می گویی کم است .

عشقو زیاد خاموش و روشن نکن ، بالاخره می سوزه .

می دانم ، می دانم که با باد و پنجره هیچ پیوندی نداری و به همه قاصدک های خودروی من که خانه ات را خوب می دانند ، فقط و فقط فوت می کنی ، چون که من می شناسمشان ، برایشان علامت گذاشته ام و هرگاه در اتفاق زمان میابمشان ، بی صدای بی صدایند .

برای من گیتار بزن ، برای من با هنجره ات گیتار بزن ای نازنینم .

اگر می خواهی عشق را به جاودان رسانی کافیست هیچگاه فراموش نکنی از چه آنجایی .

از کسی که صادق نیست قول صداقت مگیر چون این بار با خیال باورت بر صداقتش ، به تو صادقانه دروغ خواهد گفت .

بزرگترین گناه من این بود که دلم را به جام دلت زدم و وجودم را حرام کردم .

هیچ کس ویرانیم را حس نکرد ، وسعت تنهاییم را حس نکرد ، در میان خنده های تلخ من ، گریه پنهانیم را حس نکرد ، در هجوم لحظه های بی کسی ، درد بی کس ماندنم را حس نکرد ، آن که با آغاز من مانوس بود ، لحظه پایانیم را حس نکرد .

تو با درود سردت هرچه بدرود را شرمسار کردی .

وقتی کسی را دوست داری او را زندان خواسته هایت نکن بلکه سعی کن او را از زندان خواسته هایش آزاد کنی .

خواستم با تو باشم نخواستی ، خواستم مونس و یارت باشم نخواستی ، خواستم برای همیشه در کنارت باشم نخواستی ، خواستم هم گام و هم نفس روزهای تنهایی ات باشم نخواستی ، خواستم پذیرای نگاه مهربانت باشم نخواستی ، خواستم قلبم را به یادگار تقدیمت کنم باز هم نخواستی و نخواستی ، هیچ کدام را نخواستی و نخواستی .

من نمی گویم هرگز نباید در نگاه اول عاشق شد ، اما اعتقاد دارم باید برای بار دوم هم نگاه کرد . (ویکتور هوگو)

بیا چشمانمان را ببندیم و دست هایمان را بگیریم و آنگاه در یک آن ، سوار بر دو اسب سیاه چشمانمان شویم و تا قلبمان برانیم .

زندگی زیباست حتی اگر کور باشی ، خوش آهنگ است حتی اگر کر باشی ، اما بی ارزش است اگر ثانیه ای عاشق نباشی .

شب خوابید و ز عشق تو بیدارم هنوز ، دیده نابینا شد و مشتاق دیدارم هنوز .

اگر می دانستم در پشت شیشه ی نگاهت برف می بارد ، هیچگاه دلم را در شعله ی نگاهت گرم نمی کردم .

بی تو فانوس رویاهایم روشن بود و هر شب جاده را برای آمدنت روشن می کردم ، اما نمی دانم تو از کدامین جاده ی تاریک آمدی ، بی رحمانه فانوسم را خاموش کردی و رفتی .